Blog Marcina Krzemińskiego

Po kilku dniach w Panamie przeleciałem do stolicy Kolumbii . Ogólnie miasto zaskoczyło mnie pozytywnie.  Szerokie ulice,  specjalne linie autobusowego metra kursujące po wydzielonych pasach jezdni lub specjalnie dla nich zbudowanych drogach. Trans Milenio obsługiwane jest przez przedłużone autobusy. W tym 7- milionowym mieście położonym na 2.800 m.n.p.m  budowa metra było niemożliwa. Wymyślono więc  specjalną naziemną komunikację. Przystanki są wyposażone w elektroniczne bramki, a podróżni kupują  zielone lub niebieskie karty-bilety. Kolumbijczycy nie wiedzą dlaczego w jedną stronę jedzie się na kartę zieloną, a wraca na niebieską, ale tak twórcy pomysłu wymyślili.  Głównymi punktami do zwiedzania są; Muzeum Złota,  Klasztor na Górze  Monserrate ( 3.200 m.n.p.m. ) oraz  Plac Bolivara wraz z przyległymi romantycznymi uliczkami dzielnicy La Candelaria. Tam jest Pałac Prezydenta ,  Pałac  Arcybiskupa, Katedra , Pałac dawnego Wicekróla Hiszpanii, teatry  oraz wiele starych, odrestaurowanych obiektów. Ogólnie bardzo fajnie.  W wąskich uliczkach  toczy się życie handlowe.  W tym rejonie sporo jest różnych służb pilnujących porządku, od Gwardii Prezydenckiej zaczynając , przez policję , aż do licznych pracowników agencji ochrony.  Generalnie nie przeszkadzają. Pijąc kolumbijską kawę ( fatalnie zaparzoną) przyglądałem się ich pracy. Chłopcy w większości koncentrowali się na przechodzących dziewczynach. Czasem pokierowali ruchem, a koło siedziby prezydenta przejrzeli większe torby.  Ku mojemu zaskoczeniu w Bogocie nie jest tanio.  W tradycyjnych małych barach , którym dalibyśmy od 0 do 1 gwiazdki za obiad trzeba zapłacić ok. 7-8 euro ( 21.000-24.000 peso) . W ładniejszych restauracjach od 12-18 euro.   W  Muzeum Złota, największym historycznym skarbcu kultury tego kruszcu na świecie,  jest co oglądać. Sympatyczne, że można robić zdjęcia i swobodnie poruszać się po salach.  W niedzielę wejście jest bezpłatne.  Na Monserrate wjeżdża się kolejką linową lub szynową. Koszt takiej przyjemności to 4.600 peso w jedną stronę ( 1,50 euro). Widok z góry na miasto jest imponujący.  Dookoła kościoła znajdują się rzeźby  przedstawiające drogę krzyżową Jezusa.  Trzeba jednak uważać, bo wysokość robi swoje.   Z bilardem zderzyłem się dwukrotnie.  Stół bilardowy znajdował się w hotelu ALOFT, w którym mieszkałem.  Mebel niebrzydki, bile fatalne,  a sukno najtańsze z możliwych ( pełny koc) .  W jednej z uliczek obok Placu Bolivara jest sklep bilardowy. Na ekspozycji ok. 40 kijów ( wszystkie z wkręcanymi końcówkami) ,  4 małe stoły ( karambolowe) i kilka akcesoriów. Niestety personel ( podobnie jak wszędzie) mówił tylko po hiszpańsku więc trudno się było dogadać.  Ceny za to mają wymarzone ?. dla sprzedawców.  Chciałbym sprzedawać w takich cenach. Polskie akcenty były trzy: obrazy z papieżem  dostępne   licznych sklepach z dewocjonaliami;  wódka Belweder widoczna w sklepach i knajpkach oraz ?. mknący po ulicach Polonez. Taki widok dla Polaka na obczyźnie jest budujący.  Kolejnym moim punktem podróży jest Cali, miasto gospodarz World Games.